ساکت وساده وسبک بود.

قاصدکیداشت میرفت.

فرشته ای به او رسید

و چیزی گفت.

قاصدک بی تاب شد و هزار بار چرخید و چرخید و چرخید.

قاصدکرو به فرشته کرد و گفت:

اما شانه های من ظریف است زیر این

خبر میشکند من نازکتر از آنم که پیامی این چنین بزرگ را با خودم ببرم.

فرشته گفت:

درست است آنچه باید تو بر دوش بکشی غیر ممکن است

و سنگین اما تو میتوانی,

زیرا قرار است تو بیقرار باشی.

فراموش نکن نام تو قاصدک است

و هر قاصدکی یک پیام بر.

آن وقت فرشته خبر را به قاصدک داد و رفت

و قاصدک ماند و خبری دشوار...

حالا هزاران سال است

که قاصدک میرود و میچرخد,میرقصد و همه میدانند

که او با خود خبری دارد.

دیروز قاصدکی به حوالی پنجره ات آمده بود.

خبری آورده بود و تو یادت رفته بود

که هر قاصدک یک پیام بر است.

پنجره بسته بود تو نشنیدی و او ردشد.

اگر باز هم قاصدکی دیدی دیگر نگذار

که بی خبر بگذارد و برود از او بپرس

چه بود آن خبری که روزی فرشته ای به او گفت

و او این همه بیقرارشد

هزار قاصدک روانه ات کرد م

  باد امانت دار نبود

یا تو نیامدی؟؟؟

و آن زمان که "عاشق" می شوی
و می دانی که "عشقی" هست

و باور داری کسی که تو را "دوست" دارد 

و در آن شبهای سرد و یخبندان با "تو" می ماند

در آن لحظات است که می فهمی

"دوست داشتن چقدر زیباست"....